«Στην Αρζεντίνα να βρεθούμε, φωτιές να δουν τα πέλαγα, πω πω χαρές τ' αστέρια»

«Στην Αρζεντίνα να βρεθούμε, φωτιές να δουν τα πέλαγα, πω πω χαρές τ' αστέρια»   Ελευθεροτυπία 5/8/2014

ΑΡΘΡΟ Του ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ Κ. ΝΙΚΟΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ οικονομολόγου nikokal02@yahoo.gr

 

Η Αργεντινή χωρίς δισταγμό προχώρησε στην άρνηση πληρωμής των κατόχων κρατικών ομολόγων της, που αρνούνταν την αποδοχή «κουρέματός» τους με τους όρους που είχε πραγματοποιηθεί στα υπόλοιπα ομολογιακά δάνεια του αργεντίνικου κράτους, που αποτελούν περίπου το 91% του συνόλου της αξίας των παλιών ομολόγων.

Τα αμερικανικά vulture funds, που λειτουργούν σαν γύπες στις διεθνείς χρηματοπιστωτικές αγορές, αγοράζοντας χρέη σε μηδαμινό κόστος και απαιτώντας την αποπληρωμή τους στο 100% της τυπικής ονομαστικής τους αξίας, θα χάσουν τα «λεφτά τους». Η Αργεντινή αρνήθηκε να «συμμορφωθεί» και δεν θα υποκύψει στις τοκογλυφικές απαιτήσεις τους, πράττοντας άριστα. Η ενέργεια αυτή αποτελεί ουσιαστικά την τελευταία πράξη της στάσης πληρωμών που πραγματοποίησε η Αργεντινή το 2001-2002, μην υποκύπτοντας στις ορέξεις των παγκόσμιων κερδοσκόπων και διατηρώντας την πρωτοβουλία των κινήσεων.
Συγκεκριμένα, δικαστήριο των ΗΠΑ με δικαστή τον Thomas Griesa, το δίκαιο των οποίων διέπει αυτά τα κρατικά ομόλογα, αποφάσισε ότι η Αργεντινή δεν μπορεί να αποπληρώσει τους δανειστές εκείνους που αποδέχθηκαν το «κούρεμα» των κατεχόμενων ομολόγων, αν πρώτα δεν αποπληρώσει αυτά τα αμοιβαία κεφάλαια, για το σύνολο του ποσού της ονομαστικής αξίας των κατεχόμενων ομολόγων, που ήταν περίπου 1,5 δισεκατομμύριο δολάρια. Η απόφαση επικυρώθηκε και από το Ανώτατο Δικαστήριο, μπλοκάροντας την αποπληρωμή των ομολόγων που λήγουν. Αν και η Αργεντινή κατέβαλε ποσό 539 εκατομμυρίων δολαρίων για την αποπληρωμή των τοκομεριδίων, οι ομολογιούχοι δεν εισέπραξαν τίποτε, γιατί το αμερικανικό δικαστήριο αποφάνθηκε ότι η συγκεκριμένη πληρωμή είναι παράνομη, μπλοκάροντας τη μεταβίβαση του ποσού. Τα vulture funds απαίτησαν την καταβολή από την Αργεντινή του συνόλου της ονομαστικής αξίας των κρατικών ομολόγων που είχε εκδώσει, αν και μετά τη χρεοκοπία του 2002 είχαν χάσει την αξία τους και οι τωρινοί κάτοχοι τα είχαν αγοράσει σε εξευτελιστικές τιμές. Η απαίτηση των τοκογλύφων για πληρωμή των ομολόγων, στο συνολικό ποσόν της ονομαστικής αξίας, σημαίνει ότι αυτοί θα εισέπρατταν ποσά που άγγιζαν και το 16απλάσιο των καταβληθέντων χρημάτων για την αγορά ομολόγων. Η Αργεντινή αντιπρότεινε και κατέβαλε ποσό που ισούτο με το τριπλάσιο περίπου των διατεθέντων χρημάτων για την αγορά τους, σύμφωνα με τους όρους αποπληρωμής και των κατόχων των υπόλοιπων ομολόγων.
Η αποπληρωμή με αυτούς τους όρους των ομολόγων, που βρίσκονται στην κατοχή των vulture funds, διασφάλιζε ένα κέρδος περίπου 200% του καταβληθέντος κεφαλαίου. Η εμμονή των διαχειριστών αυτών των ληστρικών αμοιβαίων κεφαλαίων (Paul Singer, Kenneth Dart) για αποκομιδή ακραίου τοκογλυφικού κέρδους, που σε κάποιες περιπτώσεις ήταν 1.500% του καταβληθέντος κεφαλαίου, εξώθησε την κυβέρνηση της Αργεντινής στην άρνηση ικανοποίησης των απαιτήσεών τους για αποπληρωμή του συνόλου της ονομαστικής αξίας των κατεχόμενων ομολόγων. Η πραγματοποιηθείσα στάση πληρωμών, που έχει τα χαρακτηριστικά της επιλεκτικής χρεοκοπίας, συνέβη παρά το γεγονός ότι τα συναλλαγματικά αποθέματα της Αργεντινής ήταν υπερεπαρκή για την ικανοποίηση των τοκογλυφικών απαιτήσεων, προσεγγίζοντας το ποσόν των 30 δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Η Αργεντινή του 2014 δεν είναι αυτή του 2001, με ανεργία 16%, μείωση των εισοδημάτων που προσέγγισε το 30% και ύφεση 15%, όταν χιλιάδες άνθρωποι εξεγέρθηκαν οδηγώντας στη φυγή τον πρόεδρο Fernando de la Rua και τους διαδόχους του, μέχρι την ανάληψη της εξουσίας τον Μάιο του 2003 από τον Nestor Kirchner, που εξεδίωξε το ΔΝΤ και τους δανειστές, κηρύσσοντας τη χώρα σε κατάσταση στάσης πληρωμών. Να επισημάνουμε ότι το συνολικό δημόσιο χρέος της Αργεντινής, που θεωρείται βιώσιμο μετά τις παρελθούσες αναδιαρθρώσεις-«κουρέματα», ανέρχεται σε μόλις 44% του τρέχοντος ΑΕΠ της και περίπου 70% αυτού είναι σε πέσος και ευρώ και όχι σε δολάρια. Αν η Αργεντινή υπέκυπτε στις απαιτήσεις των κερδοσκόπων, εκτός του ότι θα έπρεπε να συμβιβαστεί και με το υπόλοιπο του 9% των «ακούρευτων» ομολόγων, με κόστος περίπου 15 δισεκατομμύρια δολάρια, τότε οι κάτοχοι των «κουρεμένων» ομολόγων θα μπορούσαν επικαλούμενοι τη ρήτρα RUFO (Rights Upon Future Offers) να απαιτήσουν περισσότερα χρήματα, που θα προσέγγιζαν τα 120 δισεκατομμύρια δολάρια. Η πολιτική επιλογή της επιλεκτικής χρεοκοπίας και της μη καταβολής των απαιτήσεων των τοκογλύφων είχε καταστεί ουσιαστικά μονόδρομος, αφού εξαντλήθηκαν τα όποια περιθώρια περαιτέρω ελιγμών.
Η Αργεντινή, αν και είναι αποκλεισμένη από τις διεθνείς ομολογιακές αγορές από 13ετίας, αναπτύσσεται ταχύτατα με κυβέρνηση της Cristina Fernandez και υπουργό Οικονομικών τον Axel Kicillof, με κατά κεφαλήν ΑΕΠ 14.760 δολάρια το 2013 έναντι 3.285 δολαρίων το 2002 (αποτέλεσμα των εγκληματικών πολιτικών του ΔΝΤ), με τελευταίους ρυθμούς ανάπτυξης 8,9% το 2011, 1,9% το 2012 και 3,5% το 2013, έχοντας βρει αλλού χρηματοδότες των επενδυτικών της σχεδίων (BRICS και ειδικότερα Κίνα και Ρωσία), απομακρυνόμενη από την αμερικανική επιρροή. Είναι κατανοητή η επιλογή της κυβέρνησης της Αργεντινής, που προτίμησε τη σύγκρουση και την αγνόηση, από την παράδοση της χώρας και του αργεντίνικου λαού στις επιθυμίες των χειρότερων ληστρικών κερδοσκόπων-τοκογλύφων των διεθνών χρηματοπιστωτικών «αγορών». Αυτό που φοβίζει τους εγχώριους εθελόδουλους εντολοδόχους των δανειστών και επικυρίαρχων, που έχουν καταστήσει την Ελλάδα μια αποικία χρέους, είναι η σύντομη επέλευση της διαδικασίας επιμερισμού των ευθυνών τους και καταλογισμού των νόμιμων συνεπειών.